De DJ-broers Bass & Treble waren ooit een succesvol duo, maar zijn elk een eigen solocarričre begonnen. Vanwege enige onenigheid gaan ze nu tegen elkaar strijden. Hoe gaat deze strijd in z’n werk? Door allebei goede muziek te maken? Volgens Xyla Entertainment kunnen DJ’s een ruzie beter uitwerken door tegen elkaar te racen.

Rush Bros. is een muziekgebaseerde platformracer. Het is de bedoeling om zo snel mogelijk een 2D-parcours af te leggen, waarbij je probeert om alle vallen te ontwijken. Je speelt met een DJ, één van de Rush Brothers uit de titel, en muziek speelt dan ook een rol in de game. De meegeleverde opzwepende soundtrack bestaat vooral uit techno, hoewel je ook je eigen muziek als playlist in de game kan gebruiken. Op de beat van de muziek bewegen bepaalde vallen en platforms mee. Dit klinkt alsof de gekozen track een grote invloed op het level heeft, maar de impact hiervan blijkt vrij klein te zijn. In veel gevallen merk je pas als je gaat opletten dat dingen meebewegen op de muziek. Daarbij heeft de meegeleverde soundtrack veelal hetzelfde tempo. Vaak zal de gekozen track je speelstijl dan ook niet beďnvloeden. Wanneer je je eigen muziek gaat gebruiken kan je een grotere verandering teweegbrengen, maar dit voelt meer als een kunstmatig verhogen of verlagen van de moeilijkheidsgraad dan als een belangrijk spelelement. Sommige vallen zullen door andere muziek namelijk te snel of te langzaam gaan werken.


De controls zelf zijn eenvoudig. Naast de standaard controls om te lopen en te springen heb je enkel een actieknop, voor de spaarzaam geplaatste hendels die je tegenkomt, en een dashknop. Deze dash werkt net zoals in de Mega Man X games, inclusief de truc om iets meer snelheid te krijgen door eerst te dashen en dan te springen. Ook kan je, net als in de X games, aan muren blijven kleven, zodat je je omhoog kan werken door tegen muren op te blijven springen.

De levels zelf zitten vol met vallen. Zo kom je spikes en lasers tegen, of geniepig geplaatste springveren die je een eindje terug lanceren. Als je doodgaat respawn je doorgaans vlak naast de val, hoewel er ook levels zijn die je terugzetten aan het begin. Doodgaan kost dus enkel tijd, maar je kan vervolgens prima het level afmaken. Ook zijn er enkele andere obstakels op je pad: hendels die je moet omzetten om deuren te openen en sleutels die je moet verzamelen. Van ingewikkelde puzzels kun je niet spreken, maar ze hebben wel het effect dat levels wat minder lineair worden. Enkele tijdelijke power-ups, zoals de double jump en de speed boost, zorgen ervoor dat je weer wat makkelijker door de levels heen komt.

Het grote probleem met de singleplayer is dat het allemaal vrij doelloos aanvoelt. De levels zijn niet divers genoeg om je aandacht lang vast te houden. Daarbij zijn ze gevuld met dingen die we allemaal al heel vaak hebben gezien, waardoor er niets is dat de game eruit laat springen. Levels hebben soms ook dicht op elkaar gepakte vallen die een hoop frustratie opleveren, waardoor je wel heel precieze sprongen moet maken om ze te overleven. Voor sommige sprongen moet je dan ook meer mazzel dan vaardigheid hebben. Met enige training kun je wel aardig snel door de levels komen, maar er is weinig reden om te proberen een level te herspelen tot je hem volledig onder controle hebt. Het levert namelijk niets op. Geen medailles, geen bonuslevels, geen nieuwe skins. De enige reden om seconden van je leveltijd af te schaven is voor het leaderboard, de Steam Achievements, en als training voor de multiplayer.


In de multiplayer kunnen we eindelijk echt spreken van racen. De multiplayer is een tegen een, via splitscreen of via internet. De andere speler verschijnt als een ghost en is daardoor niet aan te raken, dus elkaar de weg blokkeren hoort niet bij de mogelijkheden. Het grootste verschil met de singleplayer is dat je hier, naast de eerder genoemde power-ups, ook enkele pick-ups hebt die de ander dwarszitten. Zo kan je bijvoorbeeld de controls van de andere speler omgekeerd laten werken of het beeld op de kop zetten door het juiste voorwerp op te pakken. Het nadeel van dit systeem is dat de voorwerpen op vaste plekken liggen. Hierdoor zal het vaak gebeuren dat de speler die voorop loopt ze eerder weet te bereiken en door de pickups alleen maar zijn voorsprong verder vergroot.

De game is grafisch simpel gehouden, met onder andere eenvoudige animaties voor de karakters, maar heeft wel een eigen sfeer waarbij de nadruk vooral ligt op felle kleureffecten. De backdrops bij de levels springen eruit doordat ze een stuk gedetailleerder zijn, en weten elk level een eigen kleurbeeld te geven. De soundtrack is het beste element van de game: hij zit goed in elkaar en werkt samen met de graphics sfeerverhogend.

Rush Bros. is een game die niet weet te overtuigen. Het type leveldesign hebben we al vaker gezien, de game geeft je weinig reden om door de levels heen te werken, en het muzikale aspect, dat de game iets unieks had kunnen geven, is uiteindelijk maar erg mondjesmaat uitgewerkt. De game voelt dan ook meer aan als iets dat je even tussendoor doet, en zou misschien op een mobiel platform beter passen. Het meest unieke is de grafische en muzikale sfeer, maar deze is te weinig om de aandacht vast te houden.