Ontwikkelstudio Deep Silver Dambuster Studios legt momenteel de laatste hand aan hun Open World First Person Shooter Homefront: The Revolution voor PC, PlayStation 4 en Xbox One. Dambuster Studio heeft hoge verwachtingen voor hun debuutgame, maar het is afwachten of de getergde titel die verwachtingen effectief kan inlossen.

Het ontwikkelproces van Homefront: The Revolution verliep namelijk niet van een leien dakje. Het vervolg op het Kaos Studios spel Homefront was oorspronkelijk de grote hoop van uitgever THQ, die in financiële problemen zat. De uitgever koos ontwikkelstudio Crytek om hun Homefront vervolg te maken, waarbij de voormalige TimeSplitters studio Free Radical Design werd ingezet. Het ontwikkelwerk verliep zeer vlot, maar de financiële kant zorgde voor problemen. THQ ging namelijk failliet, waarbij Crytek zelf redding bracht. Zij besloten de game in hun eentje te vervolgen nadat ze de rechten opkochten. Ook zij kwamen echter in de problemen, maar een deal met Deep Silver bracht een finale oplossing. Dit bedrijf werd origineel enkel aangebracht als uitgever, maar het kon later een slag slaan. In het midden van een reorganisatie verkocht Crytek de franchise aan Deep Silver en sloot het de ontwikkelaar. Deep Silver gaf de ontslagen werknemers van Free Radical Design snel een nieuw huis, zij konden verder onder de noemer Deep Silver Dambuster Studios. Het is dan ook een hele reis geweest om The Revolution af te ronden, wat vaak geen positief effectief heeft. Het is voor Dambuster Studios dan ook te hopen dat ze kunnen verrassen wanneer de game op 20 mei in de winkels ligt.


Eén ding dat alvast niet mag verrassen is het plot, dat deels verdergaat waar het origineel eindigde, maar tegelijkertijd met een stevige twist voor het achterliggende concept om het logischer te maken. In dat origineel werd de Verenigde Staten van Amerika onder de voet gelopen door de Greater Korea Republic, de natie die ontstond nadat Noord-Korea zijn zuiderburen veroverde. Deze grootmacht kon via technisch overwicht meteen hun grootste vijand verslaan, waarbij de speler in Homefront ternauwernood de Westkust kon bevrijden. The Revolution herschrijft dit deels, waarbij Korea al langer gefuseerd is en een stevige technologische basis heeft gelegd om een echte supermacht te worden. Hun fictieve versie van Samsung heeft echter kwalijkere motieven. Wanneer de Verenigde Staten hun schuld niet meer kan inlossen bij Korea, schakelden ze simpelweg alle gadgets uit die Amerika had gekocht waardoor het land als een lam ter slachtbank werd geleid. De gebeurtenissen uit het spel blijven wel bewaard, waarbij de Koreanen de controle verliezen over de Westkust. De Koreanen waren echter niet verslagen, ze trokken zich echter simpelweg terug op de Oostkust, waarbij ze onder andere Philadelphia onder controle kregen. De vijfde grootste stad van het land werd hun centrale basis, tot groot ongenoegen van de lokale bevolking. De inwoners van de stad besluiten dan ook een revolutie te lanceren om de Koreanen uit hun stad te slaan. Het is het recept voor de spannende start van Homefront: The Revolution. Vanuit het oogpunt van Ethan ‘Birdy’ Brady probeer je de strijd te doen kantelen zodat de Koreanen zich moeten terugtrekken. Ook in de coöperatieve verhaallijn staat het verzet tegen de Koreaanse overheerser centraal, maar dan middels andere personages.

Het verhaal is dus geen grote revolutie ten opzichte van de voorganger – ondanks de veranderde achtergrond – maar de gameplay is wel compleet anders. De originele Homefront was een lineaire shooter, een Call of Duty in een nieuw jasje. The Revolution daarentegen is ondanks alles dan weer een duidelijke Crytek game, een mengelmoes tussen Crysis en Far Cry. De gesloten hallen zijn vervangen door een open stad die je naar hartenlust kunt verkennen. De stadsjungle is onderverdeeld in drie verschillende districten, elk met hun eigen nut, missies en zij-opdrachten die je dient te vervullen om de onderdrukker te verslaan. Hoe je dat aanpakt, zal na enkele introductiemissies volledig aan jouw keuzes liggen. Het wordt wel opletten geblazen, want de vijanden in sommige delen van de stad komen sterker uit de hoek. In de groene zone beschikken de Koreaanse soldaten over alle luxe, waardoor ze fris aan de strijd kunnen beginnen en allerlei verdedigingen hebben opgebouwd. In de gele zone zijn er steeds patrouilles, maar door de overbevolking zijn elektriciteit en water schaars. De troepenmacht daar is dus wel groter, maar gemakkelijker aan te pakken. Stealth is hier bijvoorbeeld een realistische optie. Daarna zijn er nog de rode zones, zwaar gebombardeerde stukken stad waar veel verzetslieden rondlopen. De Koreanen zijn hier meedogenloos, onder andere door de inzet van drones met ‘shoot first, ask questions later’ bevelen, maar jij hebt het voordeel in deze ruďnes. Welk pad je door de stad zoekt, zal dan ook deels afhangen van hoe je denkt dat je het beste kunt overleven.


In deze open wereld moet je natuurlijk ook afrekenen met beperkte voorraden. Je moet niet verwachten dat je overal munitie vindt – dat is ook een goede reden voor de coöperatieve in plaats van een competitieve multiplayer – want deze is schaars onder de Amerikaanse bevolking. Het is dan ook een kwestie van de gevonden munitie zo efficiënt mogelijk te gebruiken. Ook qua wapens is het een kwestie van behelpen. De Koreanen zijn slim genoeg om hun wapens af te stemmen op de vingerafdruk van de verwachte gebruiker. Een wapen stelen van de Koreanen om deze zelf te gebruiken is dan ook geen mogelijkheid. De Amerikaanse ingenieurs zijn gelukkig inventief. Als je een wapen vindt, krijg je de kans om verbeteringen in te bouwen. Een gewoon pistool kan op deze manier worden omgebouwd tot een halfautomatisch machinegeweer, maar dan ben je wel dat pistool kwijt wat ook een probleem kan zijn. Dambuster Studios wil het je zeker niet gemakkelijk maken. Je krijgt veel mogelijkheden, maar je zult ze allemaal nodig hebben om dit avontuur tot een goed einde te brengen.

Free Radical Design zag zichzelf ten onder gaan na Haze, een game die de horror van oorlog moest tonen maar die eerder lachwekkend bleek. Die horror lijkt nu veel beter naar voren te komen, onder andere in de grafische opbouw van de omgevingen. Het landschap toont de vernielingen die aangebracht zijn om de steden te veroveren, terwijl de bevolking gekleed in vodden en duidelijk lijdend het horrorgevoel versterkt. Optionele missies als het levend verbranden van vijandelijke soldaten tonen hierbij hoe ook de speler slachtoffer kan worden van de wreedaardige aard van de oorlog. Het is gelukkig compleet optioneel, maar als je toch besluit de missie uit te voeren, zal je jezelf waarschijnlijk toch ongemakkelijk voelen. Zeker als je beseft dat deze vreselijke executies je populairder maken bij de lokale bevolking, waardoor zij je meer gaan steunen. Oorlogscrimineel of volksheld, het is enkel afhankelijk van de kant waarop je de actie bekijkt. Of Homefront: The Revolution een succes wordt, blijft voorlopig een groot vraagteken. Het wordt echter interessant om te kijken of ze ondanks die turbulente ontwikkeling een kans maken om die wens van het vorige decennium te vervullen. The Revolution wordt ook de laatste erfenis van THQ, de laatste game die echter onder hun hoede in ontwikkeling is gegaan. Ook op dat vlak een titel om in de gaten te houden.