Het originele Bionic Commando verscheen alweer twintig jaar geleden. Vorig jaar bracht ontwikkelaar Grin ons een remake in de vorm van Bionic Commando: Rearmed op PSN en XBLA. Blijkbaar hadden ze de smaak te pakken, wat we kunnen nu gaan genieten van een echte drie dimensionale sequel, welke gewoon Bionic Commando heet.
Het leven kan soms rare wendingen nemen. Als soldaat die zijn arm in een oorlog verloren heeft krijg je een bionische arm, waardoor je tot een groep elite soldaten behoort. Na de oorlog zijn de burgers bang van deze mechanische schepsels, hierdoor besluit de overheid hun bionische arm te ontnemen en één voor één te laten executeren. Nathan Spencer behoort tot de groep soldaten die dit overkwam, na vijf jaar rusteloos in de cel te hebben gezeten wordt hij op zijn executiedag eruit gehaald omdat ze hem nodig hebben. Een groepering heeft namelijk een nucleaire bom op Ascension City gegooid en nu is het aan jou om te gaan onderzoeken wat er nu precies aan de hand is. Je wordt via een straaljager samen met je bionische arm in de stad gedropt en als eenmaal alles weer zit zoals het hoort ben je klaar om op onderzoek uit te gaan.
Door het gewicht van je mechanische aanhangsel is het niet mogelijk om te rennen en zul je als een baksteen zinken als je in het water terecht komt. Ook kan de arm niet tegen radiatie, wat natuurlijk een beperking is in een stad gebombardeerd met een nucleaire bom. Wolken van radioactiviteit zullen dan ook je bewegingsvrijheid beperken. Natuurlijk heb je als een gespierde super soldaat niet alleen nadelen, voordelen zijn onder andere de kabel die uit je bionische arm komt, waarmee je dingen kunt vastpakken en wegwerpen. Natuurlijk kun je er ook mee slingeren door jezelf via vaste objecten te verplaatsen. Dat laatste, daar draait Bionic Commando om, de gameplay staat of valt met dit concept. Ondanks de niet erg hoge verwachtingen slaagt de game er in om het slingeren perfect neer te zetten.
Als je dan na een uurtje het slingeren onder controle hebt en als je dan ook nog eens in één keer van de ene kant naar de andere kant van een straat weet te zwiepen dan voel je jezelf goed, onoverwinnelijk zelfs. Dat laatste gaat snel verloren wanneer je een groep vijanden tegen het lijf loopt die een soort van computer bewaken die jij moet zien te hacken. Deze nogal domme soldaten kunnen raak schieten met een pistool op een afstand van een paar honderd meter. Frustrerend en uitdagend tegelijk, behalve als er tussendoor nog een vliegende robot je humeur komt verpesten.
Vanwege de niet al te tactisch geplaatste checkpoints zal er zo tussendoor een scheldwoord richting je console vliegen, maar als je doorzet zul je het einde bereiken en ondetussen heb je kunnen genieten van een paar uur gameplay. In twee middagen kun je game uit hebben, veel redenen om terug te komen heb je niet, door de lineaire opzet van de game zal steeds hetzelfde doen eentonig worden. Of je moet alle collectibles willen verzamelen en alle challenges completen. De collectibles spreken voor zich, maar de challenges zijn een ander verhaal.
|
80
