Het is zo ongeveer het meest gehoorde geklaag over de Nintendo Wii: er zijn geen hardcore games op te vinden en Nintendo maakt alleen maar games voor de casuals. En hoe graag ik het ook wil ontkennen, dit is allemaal de schuld van Nintendo zelf. Hoewel de games er wel zijn, houdt Nintendo zich ontzettend stil.

Binnenkort verschijnt Sin and Punishment 2, een game die Nintendo op de E3 van 2009 aankondigde. Het is zeker niet de kleinste game, het origineel op de Nintendo 64 kende bijvoorbeeld veel fans. Je zou dan ook denken dat Nintendo hun best zou doen om de interesse van die fans te wekken middels screenshots, fimpjes en informatie. Jammer genoeg is dat niet het geval. We hebben misschien twintig noemenswaardige screenshots ontvangen en een filmje of drie, meer niet. En dit heeft weer twee nadelige gevolgen voor Nintendo Wii fans: de fanboys van de andere consoles zullen je uitlachen omdat er geen games meer verschijnen voor de Wii, immers zij weten niks van een game als Sin and Punishment 2 af. Daarnaast zien ontwikkelaars dat de game slecht verkoopt, waardoor gelijk geconcludeerd wordt dat er geen ‘echte’ gamers meer met een Wii zijn. Dat is klinkklare onzin!

Het probleem is dus dat de doorsnee Nintendo fan of fanboy van een andere console alleen naar de grote games kijkt: Zelda, Mario en Metroid. Aangezien het wel een jaar of twee kost om zo’n game te ontwikkelen, denken zij al gauw dat er naast die games echt niks anders te bekennen is. Nintendo is overigens niet de enige die zo stilletjes doet over hun games. Capcom, Square-Enix en Namco Bandai zijn ook niet zo praatgraag. Neem nou Final Fantasy Crystal Chronicles: The Crystal Bearers, één van de eerste games die voor de Nintendo Wii aangekondigd werd in 2006. Het duurde echter tot midden vorig jaar voor we de eerste screens te zien kregen. Dat is natuurlijk niet zo’n groot probleem, maar dat Square-Enix de releasedatum snel tussen neus en lippen door aankondigde is dat wel. Daar waar een game als Final Fantasy XIII alle aandacht opeist, daar moet The Crystal Bearers onder lijden. Ik wed dat (tien)duizenden potentiële kopers allang niet meer van de game afweten en als ze de game zomaar in de winkel aantreffen, dat ze zullen denken dat het niks zou zijn omdat ze er niks van hoorden.

Waarom zo stil doen over zo’n grote game? De enige verklaring is dat ontwikkelaars meteen al denken dat hun game zal falen. Dat is nou niet bepaald de goede instelling. Sony, Microsoft of uitgevers over het algemeen die games op de Xbox 360 en PS3 uitbrengen doen dat veel beter. Zo worden we al maandenlang gevoed met Heavy Rain en Mass Effect 2 screens. Hierdoor behoud je de interesse van gamers en zal de game uiteindelijk ook goed verkopen. Op de Wii hebben we te maken met een vicieuze cirkel: ontwikkelaars doen (te) stil over hun game, gooien hem zomaar in de winkel, ze merken op dat de game voor geen meter verkoopt, ze concluderen dat er alleen maar casual gamers op de Wii zijn en dus zullen ze nooit meer een hardcore game voor de Wii ontwikkelen.

Natuurlijk zijn er ook gevallen te bedenken waarop deze theorie niet toe te passen is. Neem nou The Conduit. Ontwikkelaar High Voltage Software schreeuwde maandenlang dat ze de mooiste en beste shooter voor de Wii hadden gemaakt, iets waar Wii bezitters lang op hadden gewacht. Althans, dat is wat de ontwikkelaar (en ik) dacht. Uiteindelijk verkocht de game voor geen meter, terwijl deze toch echt voor de hardcore Wii gamers was bedoeld. Het kon niet aan de kwaliteit van de game liggen, want deze lag zeker hoger dan de gemiddelde Wii game. Zo zie je maar weer dat bezitters van een Wii maar een raar publiek vormen: enerzijds zeuren ze om een vette nieuwe shooter, maar daarna gaan ze de game massaal niet kopen.

De moraal van het verhaal? Nintendo en andere ontwikkelaars moeten weer durven praten. Ik moet overigens zeggen dat Nintendo altijd al zo stil is geweest en eerlijk gezegd vind ik dat karakter ook fijner dan het schreeuwerige. Toch is een screentje of tien per week vanaf twee maanden voor de release zeker geen overbodige luxe. Zoals bijvoorbeeld bij een game als Endless Ocean: Adventures of the Deep. Hoewel het origineel een groot succes was, blijft Nintendo akelig stil over dit vervolg. Een ontwikkelaar laat vaak liever niet iets zien van zijn game wanneer die tegenvalt, maar games van Nintendo vallen zelden tegen. Dus Nintendo, doe het eens anders, jullie mogen best wat hoger van de toren blazen.