Column: Moleculaire keuken
Door Tom_V op 25-06-2013 om 14:25
|
Bron: Gamed
|
Er was een tijd waarin de term next-gen nog een lege doos was. Toen onze voorvaderen na een dag noeste arbeid met de klompen onder de tafel schoven, was hun enige vraag: "Wat eetn we vnavond, vrouw?" Waarop zij hem iedere avond opnieuw brood met groentesoep voorschotelde. Nimmer vroeg de voorvader zich af of er misschien ook iets uit de moleculaire keuken op z'n bord kon verschijnen. Hij was tevreden met de hap. De enige next-gen die hij kende was het nageslacht dat uit zijn vrouw was ontsproten en dat hij voor het gemak alle zeven Junior noemde.
Maar de tijden veranderden en de voorvaderen ook. Een generatie gameconsoles ligt nog maar goed en wel in de winkelrekken, of we kijken met z'n allen uit naar de volgende. In het begin van deze evolutie was het allemaal erg makkelijk en overzichtelijk. 8 bit werd 16 bit, 16 bit werd, euhm, 64 bit. Of in mensentaal: Mario had een dikke bruine pixelstreep onder z'n neus. Die veranderde in een knappe Italiaanse snor. En vervolgens konden we tot in het kleinste detail zien welke etensrestjes er onder z'n reukorgaan werden bewaard.
In die tijd was spionage nog geen vies woord. De Assanges en Snowdens van deze wereld hadden nog geen last van hun geweten en vraten nog vrolijk iedere ochtend toast met kaviaar dat door kapitalistische- en overheidshanden op hun ontbijttafel werd geworpen. Iedereen jatte ideeën van iedereen. Eenheidsworst was de regel. Het was perfect voorspelbaar en we waren er tevreden mee. Zo lang de bitjes en de bytes maar explodeerden bij een volgende generatie consoles haalden we het ding in huis. We pikten het allemaal. En toen kwam de Nintendo Wii.
Die console sleurde ons uit de zetel en deed ons bewegen. En we vonden het leuk. Niet alleen wij - doorwinterde gamers - gingen er mee aan de slag, maar ook een hele meute mensen die voorheen dachten dat Nintendo nummer 27 was op de menukaart van de sushi bar om de hoek. Vaders, broers, moeders, zusters, oma's, opa's... allemaal stonden ze met een controller voor de TV te zwaaien. De Nintendo Wii was een revolutie. Een mijlpaal in het wereldje van de elektronische beeldbuisspellen. Het gekke was dat Nintendo er als eerste in slaagde om het accent te verleggen van statistieken en cijfertjes naar het familiale. Hun console is niks meer dan een gepimpte Nintendo Gamecube met een gekke controller, maar niemand die daarom maalt.
Aan de andere kant van het speelveld stonden de mastodonten Sony en Microsoft een tijdje wezenloos toe te kijken. Ze zagen Nintendo een markt aanboren waar ze niet eens het bestaan van af wisten. Ze hadden beiden een krachtpatser van een console op de markt gebracht en ze hadden beiden wel succes bij de hardcore gamers. Het was een beetje het krekel en de mier verhaal. De mieren werkten hard aan de opbouw van de bits en bytes en de krekel vond het voldoende om een Wii-mote aan z'n viool toe te voegen. Sony en Microsoft brachten hun Move en Kinect als antwoord en hoewel ook deze technisch de meerdere waren van de Wii-mote, was het kalf al verdronken.
Je zou denken dat de next-gen consoles anno 2013 / 2014 lessen trekken uit het Wii verhaal, maar voorlopig lijkt niets minder waar. Sony kondigde een krachtpatser van een console aan die meer toeters en bellen bevat dan de fietsenwinkel van nonkel Fritz. Microsoft bracht een al even performant toestel aan waaraan het enige spannende nieuws uit de hoek van het DRM verhaal kwam. En daar zijn ze dan nog eens vanaf gestapt. Ook Nintendo zelf speelt op veilig en wellicht is dat nog de grootste teleurstelling van allemaal. Wie zit er nu te wachten op de Gamepad? Waar zijn hun ballen heengegaan? Het grote lef dat ze tentoon spreidden toen ze de Wii lanceerden heeft plaats gemaakt voor een inhalige halve zekerheid van het makkelijke geld.
Ik wil meer Google Glass zien. Meer Illumiroom. Meer Virtuix Omni. Durf te vernieuwen. Durf risico's te nemen. In wezen is gamen al 20 jaar rond hetzelfde concept gebouwd. Waar is die moleculaire keuken naartoe?
Als next-generation doelt op het uitbrengen van een nieuw product met de toevoeging van betere cijfertjes en nog luider rinkelende fietsbelletjes, dan zijn de drie tenoren allen in hun opzet geslaagd. In mijn beknopt woordenboek staat next-generation echter voor vernieuwing, voor grenzen verleggen. Streef naar het onstreefbare. De maanlanding zou toch ook niet zijn gelukt als de NASA dacht dat enkel een scheet van Neil Armstrong voldoende krachtig zou zijn geweest om hem de ruimte in te stuwen. Zelfs niet als hij een halve ton ajuinen had gegeten...
|
|
|
|
|
|
 14:54 Saints Row IV geweigerd in Australië
 14:25 Deadpool met launchtrailer
|
| Reacties (4) |
|
|
Pagina:
1
|
|
Weslii
op 25-06-2013 om 15:38
[Niv: 167 / Exp: 8338]
|
|
Ik zou ook wel wat wat meer vernieuwing willen zien. Het probleem is natuurlijk dat je de afweging moet maken tussen vernieuwen, betaalbaarheid en of het allemaal goed werkt. De bewegingsbesturing van de Wii en de Kinect vallen toch een beetje tegen. Het is een succes geworden omdat het nieuw was en niemand het kon maar iedereen het wilde proberen, niet omdat het zo goed werkt.
Daarom stapt Nintendo er nu weer vanaf, het is niet nieuw meer.
Illumiroom lijkt me fantastisch, maar werkt het al goed en wat moet het wel niet kosten?
|
|
Boogieboyz
op 25-06-2013 om 20:14
[Niv: 303 / Exp: 15154]
|
ja neem risico's!  zoals MS met hun drm gedoe enzo, of telt dat niet.. helaas pakt risico's nemen niet altijd goed uit
Gewijzigd door Boogieboyz op 25-06-2013 om 20:15
|
|
Icarax
op 25-06-2013 om 21:04
[Niv: 10 / Exp: 478]
|
Ik hoef geen vernieuwing puur alleen om te vernieuwen. Vernieuwing is alleen goed als de vernieuwing het product ook daadwerkelijk verbeterd en een grotere meerwaarde heeft dan de oude versie. Of de Wii dit gedaan heeft, daar zal altijd discussie over zijn. Tuurlijk, het bracht Nintendo veel geld op, dus het was een goeie zet op business vlak. Maar wat heeft de vernieuwing nu echt toegevoegd aan de spel-ervaring? Hoeveel Wii games zijn er die echt vernieuwend en revolutionair zijn met de vernieuwde controller?
Dan probeerde de Wii U ook weer te vernieuwen met een nieuwe controller, maar om nu te zeggen dat ie het zo schitterend doet, of dat de vernieuwing hem beter maakt dan de concurrentie die het oude, vertrouwde pad blijft volgen? Om er een Engelse spreuk bij te halen: "If it ain't broken, don't fix it."
Gewijzigd door Icarax op 25-06-2013 om 21:06
|
|
Jelle Havermans
op 25-06-2013 om 22:22
[Niv: 103 / Exp: 5158]
|
|
Eens met Icarax. Ik denk dat de console zoals hij er nu uitziet al staat als een huis. De Ps3 en Xbox 360 kan je vergelijken met een fiets; qua techniek en gebruiksgemak hebben ze al bijna de perfectie benaderd. Het enige wat je er nog écht aan kan verbeteren is een zachter zadel, mooiere verflaag en een roestvrijstalen spatbord. En dat gebeurd nu met de volgende generatie. Cosmetische verbetering tot in de fijnste details, want verder zijn vernieuwingen maar ongein; overbodig. De wii was achteraf natuurlijk ook een grote grap. De goede games waren op een hand te tellen.
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
 |
 |
|
| Titel: |
| Column |
|
| Type: |
| Feature |
|
| Releasedatum: |
| Niet |
|
| Ontwikkelaar: |
| Gamed |
|
| Uitgever: |
| Gamed |
|
| Media: |
|
Geen media gevonden
|
|
|
