Een kleine ontwikkelstudio met een ambitieuze debuutgame. Het is vaak een slecht voorteken, een signaal van een studio die zichzelf ruimschoots overschat, met als resultaat een game die snel uit het geheugen verdwijnt. Denk bijvoorbeeld maar aan Sadness van Nibris, Tabula Rasa van Destination Games, Daikatana van Ion Storm Dallas of Kingdoms of Amalur: Reckoning van 38 Studios. Het is echter anders wanneer die studio een stevig duwtje in de rug krijgt van een grote uitgever als Sony Interactive Entertainment, want dan lijken de slaagkansen toch serieus te stijgen.

Stellar Blade start ook meteen spectaculair, wanneer protagoniste Eve samen met haar volledig vrouwelijke team de aanval op de aarde inzet. In deze postapocalyptische wereld is de mensheid namelijk van de planeet verdrongen door de buitenaardse Naytibas, maar het is nu eindelijk tijd voor de tegenaanval. Eentje die al binnen de eerste vijf minuten compleet mislukt, waarna Eve als enige overlevende van haar team de aarde moet bevrijden. Gelukkig blijken er nog wel enkele restanten van de mensheid aanwezig te zijn, waaronder haar nieuwe kompaan Adam. Samen beginnen Adam en Eve aan het terugnemen van de planeet. En moest je nu denken, hebben ze hun hoofdpersonages echt Adam en Eva genoemd? Ja. Neem het als voorteken voor de kwaliteit van het verhaal, want Shift Up Second EVE Studio heeft absoluut geen interessant verhaal op poten gezet. Het loopt eigenlijk al mis met Eve zelf, wiens karakter beperkt is tot ‘stoeipoes’. Dat zal zeker de aandacht trekken, maar een gelijkaardige actieheldin als Bayonetta weet een sexy design wel te combineren met een interessante achtergrond.


In Stellar Blade speelt het sexy aspect de grootste rol, denk maar aan de nieuwsberichten die beloofden dat de game nergens gecensureerd zou zijn. En oké, dat is ook duidelijk zo. Je zult tijdens de game regelmatig nieuwe kostuums verdienen waarmee je Eve nog wat knapper kunt maken. Er is dan ook veel aandacht gegaan naar de ontwerpen van de personages, die via de gekozen camera-standpunten ook sexy in beeld worden gebracht. In de gevechten verdwijnt dat element naar de achtergrond, en verschuift de focus naar de vlotheid van de actie. Een puntje waar Stellar Blade zeker schittert, met animaties die de actie echt lijken te versterken en een vlotte framerate om alles probleemloos in beeld te brengen. Men heeft zelfs aan de kleine zaken gedacht, met bijvoorbeeld eenvoudige animaties op kalme momenten wekt men Eve echt tot leven, zoals wanneer Eve aan een save punt staat. Het tot leven wekken van de wereld die je moet verkennen is echter niet gelukt. Er zijn wel prachtige stukken, maar het merendeel van de tijd ben je toch bezig met het verkennen van grote herhalende omgevingen. Dat deze omgevingen ook niet helemaal logisch in elkaar steken, waardoor je liever zo snel mogelijk naar de volgende bestemming loopt dan de omgevingen echt diepgaand te verkennen.

Het is tot nu toe vooral een negatief verhaal, maar Stellar Blade heeft toch een positieve indruk nagelaten. Dat komt door kleine zaken zoals de animaties en een lekkere soundtrack, maar het positieve gevoel komt absoluut door de kern van de gameplay: de actie. Die actie verloopt namelijk uitermate vloeiend, met een vlotte mix van verdedigen en aanvallen. Je kunt de gevechten niet forceren door alleen maar aan te vallen, en je moet evenmin veel verdedigen zoals in een Souls-game. Een goede parry is vaak de opening voor een mooie combinatie, waarmee je dan heel vlot je speciale Beta skill oplaadt. Je belandt dan ook snel in een vlotte flow, waarmee je vijanden een kopje kleiner maakt. Die parry blijft tegelijkertijd belangrijk, want de meeste aanvallen kunnen zwaar uithalen als je niet oplet. Stellar Blade geeft daarnaast de kans om Eve sterk te personaliseren. Ze beschikt over verschillende Skill Trees en modificaties die een wezenlijk verschil maken in de manier dat je gevechten aanpakt. Punten voor de Skill Tree komen ook heel snel binnen, zodat Eve regelmatig iets nieuws kan aanleren. Elk gevecht heeft op die manier een duidelijke impact op je vooruitgang en je wordt gemotiveerd om steeds een stap verder te komen, want de beloning is duidelijk.


Door de focus op de actie lijkt Stellar Blade vooral een concurrent voor series als Bayonetta en Devil May Cry, maar er is ook een stevige Role Playing Game fundering. Er zijn bijvoorbeeld vele side-quests te vinden in de wereld, net als een deel minigames waardoor de game een vijftigtal uur aan content biedt om volledig uit te spelen. Nu, dat is veel content, maar het is eigenlijk wel te veel. Op momenten voelt Stellar Blade langdradig aan. Individuele secties zijn vaak te lang, omdat objectieven in herhaling vallen en er steeds veel sterke vijanden tussen Eve en haar doel staan. Iets dat in een andere game vijf minuutjes vergt, lijkt hier eerder het dubbele te vragen. Dat langdradige is met name zichtbaar in de platformsecties waar je geen toegang hebt tot je zwaard, en waar het platformen niet vlot genoeg verloopt om je aandacht te houden. Deze secties hadden niet noodzakelijk geschrapt moeten worden, maar ook hier had men ze gerust in lengte mogen halveren. Als je kracht de pure actie is, dan is wegstappen van deze kern sowieso geen goed idee, want je hoopt simpelweg zo snel mogelijk door deze secties te raken.