Onder druk van de economische crisis werden verschillende ontwikkelaars gesloten, maar de grootste entertainmentreuzen bleven groeien ondanks financiële moeilijkheden. Een groei die men bereikte door de handen in elkaar te slaan en te fuseren!

De game-industrie wordt momenteel gedomineerd door gigantische entertainmentreuzen in de stijl van Activision-Blizzard en Electronic Arts, waarbij die reuzen de succesverhalen van de industrie zijn. Het is niet moeilijk om te raden dat zij ook in 2014 de charts zullen domineren, en dat ze dat ook zullen herhalen in 2015. Door de economische crisis kenden die gigantische bedrijven weliswaar een moeilijke periode, maar door hun grootte hebben ze de nodige financiële reserves en middelen om de strubbelingen van de markt te doorstaan. Die financiële middelen zien we niet bij kleinere uitgevers zoals THQ, Midway en Atari die daardoor uit de markt verdwenen. Zij hadden simpelweg het geld niet om stabiel te blijven terwijl de grootste uitgevers alleen maar groter werden. Zelfs in een krimpende economie blijft groei namelijk belangrijk, ze wilden een groter deel van een kleinere koek. Die groei kan men echter niet gemakkelijk bereiken. Een hit als Call of Duty en Grand Theft Auto, kan natuurlijk helpen; maar de natuurlijke groei is tegenwoordig beperkt. Gelukkig bestaat er voor bedrijven nog een andere manier om snel uit te breiden: een fusie, een methode die zeer populair bleek in het afgelopen decennium.

De Japanse markt krimpt
Een slabakkende gamemarkt en financiële problemen veroorzaakten een eerste vloedgolf van fusies in Japan. De eerste opmerkelijke fusie kwam er in 2003 met het samengaan van Dragon Quest-uitgever Enix en Final Fantasy-uitgever Squaresoft. Een zachte lancering van Final Fantasy XI en het complete floppen van Final Fantasy: The Spirits Within hadden Squaresoft in slechte papieren gebracht. Enix deed het dan weer heel goed in Japan, maar had internationaal niet dezelfde uitstraling als Squaresoft. Een fusie tussen beide bedrijven was dan ook een goede stap voor beide bedrijven. Het resultaat was de eerste grote fusie. De tweede zou al een jaar later komen met SEGA en Sammy. SEGA was in de problemen gekomen door het mislukken van de DreamCast terwijl hun overstap naar de third-party wereld niet vlot gegaan was. Er moest een partner komen waarbij onder andere Bandai en Microsoft belangrijke kandidaten waren. Bandai klopte zelfs al in de jaren negentig aan bij SEGA. Het was echter verrassend genoeg pachinko-maker Sammy dat aan het langste eind trok. Het verrassende fusiebedrijf gaat nu al tien jaar mee, dus het was geen slechte keuze.


Bandai bleef alvast niet bij de pakken neer zitten. In 2005 zagen ze de kans om te fuseren met Namco; waarbij ze samen Namco Bandai vormden. Bandai was weliswaar vooral actief in de animewereld, maar hadden tevens een gametak, waarna beide bedrijven door de fusie grote spelers in de markt werden. Namco was vooral actief op de Amerikaanse en Japanse markt, waarbij Bandai zich zelfs beperkte tot de Japanse markt. Beide bedrijven moesten rekenen op andere uitgevers om hun games wereldwijd te lanceren. Door hun fusie zagen ze echter de kans om hun Westerse werkzaamheden uit te breiden. In 2009 begon men bijvoorbeeld de overname van Atari Europe, dat ondertussen hernoemd is naar Namco Bandai Games Europe. De fusie leidde ook tot de overname van Banpresto en D3 Publisher. Dankzij de fusie kon men dus wat meer risico nemen. De laatste grote fusie op de Japanse markt kwam er in 2009. Op een moment dat Square-Enix probeerde om Tecmo over te nemen, onthulde de maker van Ninja Gaiden hun plannen om te fuseren met Dynasty Warriors uitgever Koei. De fusie werd eind 2008 aangekondigd, en werd in april 2009 gefinaliseerd. Beide firma's lijken ondertussen onafscheidelijk. Het is één van de weinige fusiebedrijven in deze lijst waar geen echt onderscheid meer gemaakt kan worden tussen de games die gemaakt worden door één van beide takken.

Westerse game-industrie volgt
De Westerse vloedgolf werd afgetrapt door Electronic Arts, waarbij het bedrijf hoopte om een gigant te vormen zonder weerga. Op een gegeven moment lanceerde het bedrijf pogingen om zowel Ubisoft als Take Two over te nemen. Het moederbedrijf van Assassin's Creed en Prince of Persia werd in 2005 stukje per stukje opgekocht op de aandelenmarkt waarbij Electronic Arts uiteindelijk een aandeel van twintig procent veroverde. De overnamepoging werd echter gestaakt na onderling overleg tussen beide bedrijven. De vijandelijke overname viel niet in goede aarde bij het Ubisoft management dat erin slaagde om zijn onafhankelijkheid te bewaren. Ook het moederbedrijf van Grand Theft Auto wist zijn onafhankelijkheid te bewaren ondanks de nieuwe aanpak van Electronic Arts. In het geval van Take Two was er geen sprake van een vijandelijke overname, maar van onderling overleg. EA zag in 2008 de synergie tussen de sportfranchises van beide bedrijven, en het feit dat Grand Theft Auto zeker zou passen in hun portfolio dat eigenlijk alleen een sandboxgame ontbreekt. Ook hier mislukten de onderhandelingen waardoor Electronic Arts eenzaam achterbleef. Tussen die gesprekken door wist Electronic Arts echter nog steeds te verrassen met een overname van zowel BioWare als Pandemic.


De mislukte overnamepogingen van Take Two en Ubisoft gaven echter ruimte aan een andere uitgever om de grootste te worden. Eind 2007 verbaasde Activision de wereld met een schokkende aankondiging. De Call of Duty en Guitar Hero uitgever zou fuseren met Vivendi Games, de gametak van mediagigant Vivendi Universal, welke onder andere eigenaar was van World of Warcraft-ontwikkelaar Blizzard Entertainment. Vivendi Games kende een slechte start van het millennium, maar na de lancering van World of Warcraft werden ze wederom uitermate winstgevend. Ook Activision kende een gelijkaardig verhaal. Ooit waren ze één van de kneusjes van de industrie, maar met Call of Duty en Guitar Hero hadden ze zich op de kaart gezet. Apart waren Activision en Vivendi Games dan ook al twee van de grootste uitgevers met elk een miljardenomzet, maar met de fusie werden ze Activision-Blizzard, een niet te stoppen juggernaut. De fusie ging niet zonder slag of stoot – tientallen franchises, ontwikkelstudio's en games werden gedood door de meedogenloze Activision CEO Robert Kotick, het meesterbrein achter de fusie – maar resulteerde in een bedrijf dat de game-industrie domineert. Call of Duty groeide verder uit, de nieuwste Blizzard games verkocht miljoenen én Spyro werd opnieuw een ster met Skylanders.

De Japanse uitgever Square-Enix bemoeide zich eveneens op de Westerse markt rond deze tijd. Ze kochten het noodlijdende SCi-Eidos, op zichzelf al het resultaat van een fusie tussen SCi en Eidos. Op dat moment was SCi-Eidos een zeer gewild bedrijf, want ook Warner Bros probeerde de uitgever over te nemen. Square-Enix trok echter aan het langste einde. In de zijlijnen zagen we Foundation 9 en Zenimax zich opwerpen als meester van de fusies, waarbij Zenimax ongetwijfeld de meeste aandacht trok. Origineel was Zenimax alleen de eigenaar van Bethesda Softworks, maar later kocht de investeringsfirma eveneens Doom-ontwikkelaar id Software op. Bethesda en id Software werken momenteel onder hun eigen naam, maar beide bedrijven werken nauw samen. Foundation 9 trok minder aandacht, maar is zeker even indrukwekkend. De fusie van vele kleine ontwikkelaars waaronder Backbone vormde een gigantisch fusiebedrijf met meer dan duizend werknemers. Onder andere Backbone Entertainment, The Collective, Pipeworks Software, Shiny Entertainment, Amaze Entertainment, Sumo Digital, Other Ocean Interactive, Griptonite Games, Double Helix en The Fizz Factor vormden een onderdeel van Foundation 9. Ze hebben geen grote naam, maar door hun fusie staan ze wel sterk. De fusies helpen bedrijven dus duidelijk de storm doorstaan.

De toekomst?
De laatste grote fusie dateert ondertussen van 2009 zodat de fusies echt een trend van het afgelopen decennium waren. Momenteel kent de markt een kleine heropleving door de lancering van de nieuwste consoles waardoor fusies niet meteen aan de orde zijn. Daarnaast wisselden enkele grote bedrijven zoals Electronic Arts en Square-Enix recent van management wat het effect vermindert. Eens deze periode voorbij is, zou er wel eens opnieuw een spannende periode van fusies kunnen komen.