Origineel verkocht Matsuri Hino boeken en manga, maar sinds 1995 schrijft ze ook zelf manga. In 2005 startte ze Vampire Knight, haar langste manga tot nu toe, waarbij die dankzij Studio Deen (Rurouni Kenshin) in 2008 werd omgevormd tot een animatieserie.

Vampire Knight is een serie die zich in de eerste plaats richt op twaalf tot achttienjarige meisjes. Het gaat namelijk om een romantische serie. Het romantische aspect wordt echter aangevuld met een mysterieus subplot over adellijke vampiers. In de wereld van Vampire Knight bestaat de bevolking uit vampiers en mensen, wat twee aparte rassen zijn. De vampiers zuigen echter nog steeds bloed bij mensen. Dat is echter niet gevaarlijk voor de mens, enkel de beet van een vampier met een pure bloedlijn vormt een mens om tot een inferieure vampier. Deze worden uiteindelijk echter gek door hun lust naar bloed waardoor ze mensen gaan leegzuigen. Hierdoor kunnen vampiers en mensen niet vredig samenleven. Gelukkig zijn er menselijke vampierjagers die de vampiers onder controle houden.


Een voormalige vampierjager Kaien Cross wil nu echter een echte vrede bereiken tussen vampiers en mensen, hij heeft daarom een school opgericht waar vampiers en mensen samen naar school gaan. Jonge vampiers - vampiertieners - leren er om te gaan met hun drang naar bloed onder leiding van de knappe Kuran Kaname, een vampier met een pure bloedlijn en dus een belangrijk figuur voor de andere vampiers. De vampiers volgen 's nachts les en zijn daarom de Night Class. De Day Class, de mensen, weten echter niet dat hun medeleerlingen vampiers zijn. Ze weten enkel dat het ongelofelijk knappe jongens en meisjes zijn. Hanabusa Aidou (Idol), Akatsuki Kain en Senri Shiken zijn nu eenmaal zeer populair bij de meisjes van de Day Class. Dat is echter het grootste probleem van de school.

Gelukkig zijn er Zero Kiryu en Yuuki Cross. Zero is een vampierjager wiens familie uitgemoord is door Shizuka, zij is de slechterik van het eerste seizoen, maar ze is geen zwart-wit personage. Haar motieven zijn zeer puur. Elk personage in de serie heeft een zekere dualiteit in zijn persoonlijkheid, wat bij Zero het sterkst naar voren komt. Zijn dualiteit wordt voorgesteld door zijn tweelingbroer Ichiru die compleet het tegenovergestelde is van Zero. Zero is al jaren bekend met Yuuki, de geadopteerde dochter van Kaien. Ze geeft duidelijk om Zero, maar ze heeft ook een andere liefde. In haar kindertijd werd ze ooit bedreigd door een vampier, Kaname redde haar echter. Yuuki wordt tijdens de dertien episodes geconfronteerd met de achtergrond van Zero en Kuran, haar twee geliefden.


In het eerste seizoen staat het romantische echter op de achtergrond, het is aanwezig, maar het speelt voorlopig geen grote rol. Ook de Day Class speelt geen grote rol, enkel Yuuki en Zero komen frequent in beeld. Het zijn vooral de interessantere vampiers die de aandacht krijgen. In het tweede seizoen wordt hopelijk duidelijk wat de vampiers, en vooral Kaname drijft. Zijn liefde voor Yuuki is duidelijk, maar zijn originele verschijning en zijn meesterplan blijven een groot mysterie. Vampire Knight eindigt met Vampire Knight Guilty, maar Vampire Knight biedt een volwaardig, schokkend einde. Hierdoor voel je je dus zeker voldaan. Het verhaal heeft een goed tempo en elke episode gebeurt er voldoende om het interessant te houden. Dankzij de Day Class is er ook regelmatig ruimte voor humor.

Qua tekenstijl biedt Vampire Knight weinig nieuws, maar de serie heeft wel het nodige detail en knappe personages. Ook ideaal is het feit dat de serie - ondanks zijn vele nachtelijke scčnes - nooit onoverzichtelijk wordt. Op gebied van muziek levert de serie ook een topprestatie, het openingsnummer "Futatsu no Kodou to Akai Tsumi" van On/Off blijft lang hangen. Het bombastische einde Still Doll doet het ook goed, het is een lekker mysterieus nummer dat eigenlijk ook ideaal is voor Chobits. Tijdens de serie zelf is de muziek ook goedgekozen, wat ook voor de stemmen geldt. Mamoru Miyano verdient hierbij veel lof, hij vertolkt zowel Zero als Ichiru perfect. Hun stemmen zijn zeer uiteenlopend ondanks het feit dat het gaat om dezelfde acteur. Ook Daisuke Kishio verdient lof, zijn Kuran Kaname kan zowel koelbloedig als lief overtuigend klinken. De serie scoort dus op alle punten.