De opkomst van de slimme telefoon, een minicomputer in je achterzak, heeft ongetwijfeld een immens effect gehad op de game-industrie. Er is bijvoorbeeld de popularisering van Free-2-Play spellen, een categorie spellen waar ik een eitje mee te pellen heb.

De Europese Commissie is onlangs tot het besluit gekomen dat het concept 'Free-2-Play' niet gelijkgesteld mag worden met 'Gratis'. Het zou namelijk een misleidende term zijn die ervoor zorgt dat mensen ondoordacht meer gaan uitgeven. Er zijn mensen die vinden dat het een betuttelende maatregel is van een overheid die zich graag bezighoudt met mierenneuken in plaats van de echte problemen. Het is nu eenmaal ongehoord dat men dit probleem aanpakt in plaats van te komen met wereldvrede en een oplossing voor de hongersnood. Ik behoor niet tot die groep azijnzeikers die ongetwijfeld ook ontevreden zou zijn wanneer de Europese Commissie met een oplossing kwam voor de hongersnood, maar het probleem van wereldvrede nog niet had aangepakt. Ik geloof dat een regering twee dingen tegelijkertijd kan doen. Ik juich de beslissing dus juist toe, het is duidelijk geworden dat 'Free-2-Play' ondertussen grotendeels een illusie is geworden. Er zijn prachtige spellen die het betalingsmodel volgen, maar er zijn eveneens vele kwalijke voorbeelden en zij hebben een slechte invloed op de rest van de industrie want zij zijn juist het meest winstgevend. Het is dan ook bevorderlijk dat er nu in eerlijke termen wordt gesproken in de hoop dat het publiek ook effectief hun ogen opent.


Er zijn nu eenmaal te veel games in de stijl van Kim Kardashian: Hollywood waarin je simpelweg op zoveel mogelijk knopjes moet drukken waarna je energie kunt kopen om nog meer te drukken. Je hebt geen andere gameplay, je hebt niets nuttig, je hebt alleen het nutteloze geklik. Het spel bracht dan ook 'maar' $200 miljoen op. Je moet 'amper' vier miljoen exemplaren van een $50-spel verkopen om dezelfde opbrengst te bereiken. Je mag dat aantal minstens verdubbelen als je wilt spreken over dezelfde winstmarge. Het succes van zulke spellen heeft dus logischerwijs een effect op de minder vervelende spellen die beschikbaar zijn voor smartphones. Je moet bijvoorbeeld maar kijken naar Clash of Clans, waar een normale strategiegame is aangepast met artificiële wachttijden die je kunt overslaan in ruil voor geld. Elke stap van de game wordt nodeloos onderbroken zodat je toch maar zou betalen om de gameplay sneller te laten verlopen. En er zijn veel games die dit soort gameplay gebruiken. Je hebt bijvoorbeeld spellen waar je elk uur een specifiek aantal punten hebt om te spelen, maar als je punten op zijn, moet je wachten. Er is eigenlijk een genre ontstaan dat het beste past onder de noemer Free-2-Wait, Pay-2-Skip.

Je moet niet betalen om te spelen, maar je moet simpelweg geld op tafel leggen om het speelbaar te maken. Je kunt kiezen tussen een ervaring die hopeloos wordt opgedeeld of een ervaring die honderden dollars kost, maar speelbaar is. Je wordt net verslaafd genoeg gemaakt zodat je niet stopt, waarna het betalen begint. Het ergste is dat dit ook doorsijpelt naar duurdere games waar ontwikkelaars de tijd opdrijven die je nodig hebt om bepaalde extra's vrij te spelen, zodat ze je een manier kunnen geven om het over te slaan. Ik heb geen probleem met de aankoop van cheats die je een lang proces laten overslaan. Ik vind dit redelijk eerlijk voor spellen met online componenten. Je kunt ofwel vijf uur spelen om de beste wagen vrij te spelen of je kunt vijf euro neerleggen. Het is geen probleem zolang er een correcte waardeverhouding is. Het is zelfs beter dan een gewone cheat omdat die volledig gratis is. Er staat geen 'investering' tegenover zodat je gek zou zijn om het eerlijk te doen. Het probleem is echter wanneer ontwikkelaars hun games zo gaan aanpassen dat de waardeverhouding verdwijnt. Je hebt dan praktisch geen andere keuze dan betalen, iets wat een slechte evolutie is.


Die slechte evolutie is spijtig genoeg de toekomst van de volledige game-industrie zolang de Free-2-Wait spellen de bovenhand blijven halen. Het is daarom dat ik de beslissing van de Europese Commissie toejuich. Ik hoop dat mensen hierdoor minder misleid worden, dat er opnieuw een onderscheid komt tussen gratis games en verslavende experimenten die alleen maar werden ontwikkeld om individuele gebruikers zoveel mogelijk geld te ontfutselen. De recente smartphone versie van Dungeon Keeper is een prachtig voorbeeld. Mythic Entertainment nam een echte game, het fantastische Dungeon Keeper van Peter Molyneux, en vertraagde elk element van het spel. De vloeiende ervaring die spotgoedkoop legaal beschikbaar is via computer wordt een vreselijke ervaring die overladen is met microtransacties. Het spel kan beleefd worden zoals vroeger, maar alleen door continu te betalen. Je kunt nu natuurlijk wijzen naar uitgever Electronic Arts dat bekendstaat omwille van hun kwalijke praktijken, maar het is nutteloos om hen te beledigen. Dungeon Keeper is geen zeldzame uitzondering, het is niet de start van de trend. Het is een simpelweg een illustratie van een moderne generatie spellen die ook de traditionele game-industrie besmet. Electronic Arts had op zijn minst nog de gęne om zich te schamen, dat is niet eens het geval voor andere ontwikkelaars.

Hedendaagse mobiele games willen helemaal geen gameplezier meer leveren. Ze willen je simpelweg verslaafd genoeg maken zodat je niet afhaakt wanneer ze je bestoken met de verplichting om te betalen. Het staat je natuurlijk vrij om te wachten, dat is volledig gratis, maar ze hebben daarvan een vervelende ervaring gemaakt die je niet wil beleven. Je moet betalen en blijven betalen om een interessante game te houden. Ze hebben psychologische experimenten gemaakt die profiteren van een interessant concept – Kim Kardashian voor sommigen, Dungeon Keeper voor anderen – waarna ze hopen een kleine groep letterlijk verslaafd te maken aan het spel. Ze geven een kleine dosis drugs gratis, maar daarna rekenen ze het dubbele aan. Het is alsof je Nintendo extra zou moeten betalen om ervoor te zorgen dat je geen uur moet wachten tussen elk niveau van New Super Mario Bros. U. Oh, en Mario mag natuurlijk pas opnieuw springen wanneer de meter opnieuw is opgeladen. Je kunt echter betalen om dat onmiddellijk te laten gebeuren zodat die Goomba je niet doodt. De game zelf is niet anders hoor. Je moet gewoon wachten na elke actie. Je zou het echter niet mogen aanvaarden. Het is dan ook tijd om echte games te tonen aan de mensen die het wel doen.