Als je het verleden en het heden bestudeert, kun je de toekomst beter voorspellen. Dat is één van de redenen om terug in de geschiedenis te gaan. Eerder bestudeerden we al het ontstaan van de consolemarkt van de eerste game tot de zesde generatie consoles die nu stilaan hun einde naderen. Daarbij haalden we kort de handhelds aan, maar deze staan nu centraal in onze zoektocht naar de handheldgeschiedenis.

In het vorige deel bespraken we het begin van de handheldmarkt, maar nu gaan we kijken naar de markt na het einde van de Game Boy en de Game Gear. Deze nieuwe generatie handhelds begon met de eerste echte opvolger voor de Game Boy. Deze kwam er in 1998 wanneer Nintendo de Game Boy Color uitbracht, hun enige handheld waarvan ze nooit een tweede versie hebben uitgebracht. De game had een eenvoudig kleurenscherm waardoor hij nog steeds goedkoop was en de batterijen lang meegingen. Het systeem was daarnaast in staat om alle Game Boy games te spelen, wat uiteindelijk toch al enkele duizenden games waren.

Wat we hoofdzakelijk zullen herinneren van de Game Boy Color zijn de vrolijke kleuren waarin hij verschenen is. Kanariegeel, grasgroen, lichtblauw zijn kleuren die we niet gewoon zijn van Nintendo, dat hoofdzakelijk debuteert met grijze handhelds. De Game Boy Color bleek echter geen grote vooruitgang te zijn. Qua technische specificaties moest hij nog steeds onderdoen voor de Lynx bijvoorbeeld. Hij werd ook redelijk snel vervangen, amper na drie jaar moest hij zijn plaats afstaan. Uiteindelijk is hij toch nog vijftig miljoen keer verkocht. Deze stilstand bij Nintendo leidde ertoe dat veel bedrijven probeerden Nintendo te onttronen.



De eerste kandidaat was Tiger met de game.com. (Red.- De . wordt niet uitgesproken.) Deze bracht internetmogelijkheden en het touchscreen naar de handheldmarkt, twee zaken die pas in deze generatie opnieuw zijn opgedoken. Net zoals de Nintendo DS gebruik je een stylus voor je touchscreen. De originele game.com had ook twee slots om cartridges in te plaatsen, zo moest je niet telkens de cartridge er uit halen als je even een andere game wou testen.

De handheld heeft het echter niet lang volgehouden, ten eerste omdat er wel heel wat grote namen op de handheld verschenen (Mortal Kombat, Resident Evil, Duke Nuke), maar deze werden ontwikkeld door Tiger zelf. Er waren amper development kits beschikbaar. De marketing faalde ook, de reclame was verwarrend en weinig winkels hadden de handheld in stock. Ook reclameslogans zoals "It plays more games than you slackers have brain cells." werden het bedrijf niet in dank afgenomen. Uiteindelijk kreeg de handheld twintig games en verdween hij snel uit het algemene geheugen.



Het volgende bedrijf dat het probeerde was SNK, een bedrijf dat vooral bekend is van Metal Slug en King of Fighters. Zij kwamen in 1998 met de Neo Geo Pocket, die voor een zelfde lay-out als de Atari Lynx koos. De Neo Geo Pocket hield het echter niet lang vol en kwam enkel uit in Japan, maar heeft toch een klein aantal klassiekers gekregen (onder andere Samurai Showdown). De reden dat hij snel van de markt verdween was simpel, in hetzelfde jaar als de Neo Geo Pocket bracht SNK al de Neo Geo Pocket Color. Deze had een kleurenscherm en kon alle Neo Geo Pocket games spelen. Aan de andere kant kon de Neo Geo Pocket ook bijna alle Pocket Color games spelen.