Op 8 augustus 2008 beginnen de Olympische Spelen in Beijing. Dit was voor Sega de perfecte gelegenheid om een videogame met unieke combinaties uit te brengen, namelijk Mario & Sonic at the Olympic Games. Dit is de eerste officiële videogame van de Olympische Zomerspelen 2008 en ook nog eens de eerste ontmoeting tussen Mario en Sonic. De Wii versie van het spel is net verschenen, volgend jaar is het de beurt aan de DS versie. De game beloofde veel sport- en spelplezier door gebruik van de Wii Mote en Nunchuk. Voldoet het spel aan deze eisen?

Mario & Sonic at the Olympic Games introduceert als eerste spel de ontmoeting tussen de wereld van Mario en die van Sonic the Hedgehog. In totaal nemen zestien figuren uit de werelden van Mario en Sonic het op tegen elkaar in 20 verschillende sportdisciplines van de Olympische Spelen. Elk personage heeft bepaalde eigenschappen, zo is Sonic een snelheidstype terwijl Bowser een echt krachttype is. De speler kan ook zijn eigen Mii personages gebruiken om te streven naar de felbegeerde gouden medailles en eventuele olympische of wereldrecords. Bovendien bevat het spel een eigen sportcategorie, de Dream Events, waarin de atleten het tegen elkaar opnemen in bestaande sportdisciplines. In de Dream Events kunnen speciale aanvallen gebruikt worden om de tegenstander te verslaan. In het begin zullen slechts enkele sportdisciplines beschikbaar zijn om te spelen maar door wedstrijden te spelen en overwinningen te behalen kan je alle categorieën en disciplines vrijspelen. Het spel bevat ook twee spel modes met de namen Circuit en Mission. In Circuit moet de speler een reeks van wedstrijden spelen, het personage met de meeste punten op het einde wint dan de beker. In Mission moet je bepaalde missies uitvoeren in sportdisciplines zoals bijvoorbeeld tweede worden in een race.

Tijdens het spelen van het spel zijn het niet alleen de personages die beweging krijgen, ook de gamers zelf krijgen hun portie. De intensiteit van sport hangt natuurlijk af van de discipline die je speelt, zo zal je bij de 100 meter sprint een korte maar intensieve inspanning moeten doen om als eerste de finishlijn te bereiken. Niet alle wedstrijden kunnen enkel met kracht gewonnen worden, zo test men bijvoorbeeld bij Boogschieten de handigheid en berekening van de speler. Wanneer je even moet uitrusten van een zware inspanning kan je gewoon een minder zware categorie kiezen om even op adem te komen. Het spel geeft zelf na een bepaalde speeltijd de raad om even te rusten en een pauze te nemen. Maar niet alles in het spel draait rond sport, zo is er ook de spel mode Gallery waarbij je weetjes kan vrijspelen over de Olympische Spelen door mini-games te winnen.



Het spel wordt gespeeld met de Wii Mote en de Nunchuk. Sommige onderdelen moet je spelen met enkel de Wii-Mote en dan moet je altijd de Nunchuk loskoppelen om te kunnen beginnen met de wedstrijd. In principe kan je het spel spelen als je enkel over een Wii-Mote beschikt maar dat is sterk af te raden omdat je dan het grootste deel van de game niet kunt spelen. Wanneer je Mario & Sonic speelt, merk je dat de besturing over het algemeen heel simpel in elkaar zit. Zo moet je voor onderdelen waarbij je moet rennen de Wii-Mote en Nunchuk op en neer bewegen in tegengestelde richting om op snelheid te komen. Eenvoudig maar intensief. Bij onderdelen waarbij er eerst gerend wordt en vervolgens nog een andere beweging moet worden uitgevoerd, zoals verspringen, krijg je eerst een vijftal seconden om op snelheid te komen. Het spel legt dan je eindsnelheid vast en laat je personage verder lopen met deze snelheid, een soort van cruise control dus. Vervolgens kun je dan, terwijl de computer voor jou verder loopt, de laatste bewegingen uitvoeren. Bij sommige onderdelen gaat de camera iets te ver wegs taan van de plaats waar je een beweging moet uitvoeren, waardoor je niet goed kan inschatten wanneer je een beweging moet uitvoeren. Het spel geeft kort aan wanneer je een bepaalde knop moet indrukken of beweging moet uitvoeren maar heel af en toe reageert het personage traag op het bevel dat je geeft. In zo'n geval ontdek je al snel dat je de beweging reeds moet uitvoeren net voordat het spel je vertelt dat de beweging uit te voeren.

Sommige sportdisciplines vragen dan weer meer handigheid dan kracht. Deze disciplines lijken een hogere moeilijkheidsgraad te hebben dan de disciplines die vooral inspanning vragen. Zo moet je bij boogschieten sterk rekening houden met de snelheid en richting van de wind en moet je constant een hoge score hebben om niet laatste te worden. Ook de besturing van de Nunchuk bij boogschieten is even wennen maar aldoende leert men, al maakt de cursor niet altijd de beweging die je wilt dat hij doet. Deze bewegingen met de Nunchuk hadden iets beter afgesteld kunnen worden. Bij het onderdeel schermen zal je merken dat je personage af en toe gewoon niet aanvalt terwijl je zelf een aanvalsbeweging uitvoert met de Wii-Mote. Dit kan je enkele punten kosten tijdens een wedstrijd. Maar ondanks deze afstellingsfoutjes reageert het spel over het algemeen direct op bewegingen die de speler uitvoert met de Wii-Mote en Nunchuk. Zowel de reactietijd van personages en hun manier van bewegen hangen af van de eigenschappen van personages. Een mooi voorbeeld hiervan is tafeltennis. Zo merk je al snel dat je bij trage personages eerder moet slaan dan bij de andere personages om de bal succesvol terug te brengen bij de tegenstander.



Zoals reeds eerder vermeld hangt de moeilijkheidsgraad af van de discipline die je uitvoert. Je merkt al snel dat onderdelen die meer inspanning vragen vrij makkelijk zijn om te winnen en soms heb je al snel een nieuw olympisch of wereldrecord gevestigd. Zo kan je bij hoogspringen al snel het wereldrecord verbeteren als je doorhebt hoe je moet springen. De echte uitdaging is dan natuurlijk om je eigen record te verbeteren maar een echt wereldrecord verbeteren klinkt leuker dan een eigen record te verbreken. De moeilijkheidsgraad had bij deze disciplines hoger mogen liggen. Bij de minder intensieve disciplines ligt de moeilijkheidsgraad duidelijk hoger en deze wedstrijden zijn vaak spannend. Zo kan een potje tafeltennis heel lang duren. In de spel modes Circuit en Mission wil de moeilijkheidsgraad nog wel eens variëren afhankelijk van het personage en de discipline die je kiest. Sommige missies vormen echte uitdagingen, zo is bijvoorbeeld tweede worden niet zo makkelijk als het klinkt.